کرم‌های گرد روده‌ای - آلودگی به کرم‌های گرد روده‌ای در ایران-قسمت اول

شناسایی انگل‌های روده‌ای در موش‌های آزمایشگاهی سه مرکز پرورش حیوانات آزمایشگاهی در تهران

طبق این بررسی، 33/83 درصد رت‌ها به سیفاسیا موریس و آسپیکولاریس تتراپترا، 100 درصد خوکچه‌های هندی به پارااسپیدودرا انسیناتا، 40 درصد خرگوش‌ها به پازالوروس آمبیگوس، 50 درصد موش‌های هم‌خون بالب سی به هایمنولپیس نانا و  90 درصد آن‌ها به آسپیکولاریس تتراپترا و سیفاسیا اوبولاتا، 50 درصد موش‌های بالب سی غیرهم خون به هایمنولپیس نانا و 90 درصد آن‌ها به آسپیکولاریس تتراپترا و سیفاسیا اوبولاتا، 66 درصد موش‌های C57BL/6 به هایمنولپیس نانا و 100 درصد آن‌ها به آسپیکولاریس تتراپترا و سیفاسیا اوبولاتا آلوده بودند. از بین انگل‌های یافت شده بیشترین شیوع مربوط به انگل اسپیکولاریس تتراپترا (3/93 درصد) بود و پس از آن به ترتیب سیفاسیا اوبولاتا (6/62 درصد)، هایمنولپیس نانا (3/61 درصد)، تری تریکوموناس موریس (6/22 درصد)، ژیاردیا موریس (3/21 درصد)، اسپیرونوکلئوس موریس (6/18 درصد)، هایمنولپیس دیمینوتا (3/17 درصد) و کریپتوسپوریدیوم (6/6 درصد) شایع بودند (تصویر 1،2).

با توجه به اهمیت وجود شرایط بهداشتی در محل تولید و پرورش حیوانات آزمایشگاهی که از یک سو ضامن صحت نتایج مطالعات و از سوی دیگر سلامت محققین خواهد بود، پایش دوره‌ای حیوانات از نظر آلودگی‌های انگلی و ارائه برنامه کاربردی جهت کنترل و یا ریشه‌کنی این انگل‌ها متضمن کیفیت، اعتبار و تکرارپذیری نتایج حاصل از مطالعات می‌باشد. هر چند امکان مشاهده کریپتوسپوریدیوم پاروم در موش‌های آزمایشگاهی وجود دارد، اما گونه شایع کریپتوسپوریدیوم مشاهده شده در موش آزمایشگاهی کریپتوسپوریدیوم موریس می‌باشد که در موش‌هایی با سیستم ایمنی کارآمد فاقد نشانه بالینی و در صورت ضعف سیستم ایمنی نشانه‌هایی چون کاهش وزن و تغییر قوام مدفوع مشاهده خواهد شد (4،21).

وجود آلودگی‌های انگلی در حیوانات مدل آزمایشگاهی با ایجاد تغییرات در سیستم فیزیولوژیک و ایمنی میزبان، افزایش یا کاهش حساسیت میزبان به استرس، تحریک آسیب‌های بافتی، رقابت با میزبان برای جذب مواد مغذی، کاهش حجم خون و مایعات بدن و دخالت‌های مکانیکی بر روی نتایج مطالعات آزمایشگاهی اثر می‌گذارد (2،17). در مرکز "الف" از تعداد 25 سر موش سوری، اسپیکولاریس تتراپترا (84 درصد)، هایمنولپیس نانا (76 درصد)، سیفاسیا اوبولاتا (60 درصد)، اسپیرونوکلئوس موریس (20 درصد)، ژیاردیا موریس (20 درصد)، تری تریکوموناس موریس (16 درصد)، کریپتوسپوریدیوم (4 درصد) و هایمنولپیس دیمینوتا (4 درصد) شیوع داشتند.

منبع